1521
RAFFAELLO REGIO, Metamorphoseon Pub. Ovidii Nasonis libri XV, X
Testo tratto da: Raffaello Regio, Metamorphoseon Pub. Ovidii Nasonis libri XV, Venezia 1521, X, p. 112v
Inde per imensum croceo velatus amictu Aethera digradi ciconia Hymeneae ad ores tedit e Orpheia ne quicq voce vocat. Affuit ille qdi secnec solemnia verba: nec laetos multus: nec feli attulit omen. Fax quoq qua tenuit lachrymoso stridula fumo. Usq fuit nullosq invenit motibus ignes. Exitus auspicio gravior nam nupta per herbas dum nova Naiadum turba comitata vagatur occipiti talum serpentis dente recepta. Quam fatis ad superos posta Rhodopeius auras deflevit vates ne non tentaret e umbras: ad Stygia Taenaria est ausus decsendere porta perq leves populos fim lacera fuctae sepulchro Persephone regna tenentem umbra rum dominu pulfisq ad carmina nervis sic ait o positi sub terra numina mundi: in quem decidimus quicquid mortale creamur si licet e falsi positis ambagibus oris vera loqui sinitis: non huc ut opaca viderem tartara, descendi: nec uti villosa colubris terna Medusaei vincirem guttura monstri. Causa viae est coniunx: in quam calcata venenum vipera diffondit crescentesque abstulit annos. Posse pati volui nec me temptasse negabo. Vincit amor. Supera Deus hic bene notus in ora est. An sit e hic dubito sed et hic tamen auguror esse. Famaque si veteris non est mentita rapinae vos quoque iunxit amor. per ego haec loca plena timoris. Per Chaos hoc inges vastique silentia regni: Eurydices oro properata retexite fata. Omnia debentur vobis paulumque morati serius aut citius sedem properamus ad unam. Tendimus Huc omne. haec est domus ultima: vosque humani generis longissima regna tenetis. Haec quoque, cum iustos matura peregerit annos. Iuris erit vestri: pro munere poscimus usum. Quod si fata negant veniam pro coniuge certum est nolle redire mihi leto gaudete duorum. Talia dicentem nervosq ad verba moventem esangue flebant animae. Nec Tantalus undarum captavit refugam stupuit Ixionis orbis. Nec carspere iecur volucres urnisq vacarunt Belides inq tuo sedisti SisYphe saxo tunc prima lachrymis victaru carmine fama est Eumenidum moduisse genas nec regia coniunx sustinar oranti nec qui regit ima negar. Eurydicenq vocant: umbros erat illa recentes inter e incessit passu de vulnere tardo. Hac simul e lege Rhodopeius accipit Orpheus, ne flecta retro sua lumina donec avernes exierit valles: aut imita dona futura. Carpitur acclivis per muto silentia trames arduis obscurus, xcaligine densus opaca. Nec procul obsuerant telluris margine summae. Hinc ne deficeret metuens, ovidusq videndi flexit amons oculos e pratimus illa relapsa est. Brachiaq itendens prendiq e prendre captas. Nil nisi cedentes infelix arripit auras. Iamq iterum moriens non est de coniuge quiq queste suo, quid enim nisi sequerentur amata?suprenumq vale: quod iam nvix auribus ille accipiret; revaluroq cursus, eodem est. Nam aliter stupuit gemina nece coniugis Orphe. Quam thria qui timidus medio portate catena colla canis videt quem non ante reliquet.
Rhodopeius vates Orpheus poeta Thracius cuius Hymni in pleorsq Deor etianum extat. Rhodope asit mos est Thracie altissimus tenaria porta taenarus Laocontae promotorium est in quo specus esse dicit pro quem ad inferos discendi. Perque levas populos corporib carates. Persephonam: Proserpina umbrar dominu Plutone oposit hac or Orpheus persuadere conat Plutoni atque Proserpinae ut sibi Euridicen uxore restituant ac p. aliquat adhuc amnos vivere opus superos permitant.