Johannes Spreng, Metamorphoses Ovidii, Argumentis quidem soluta oratione, Enarrationibus autem & Allegorijs Elegiaco versu accuratissime expositae, Francoforte 1563 (I ed.), X, f. 120
Cyparissus puer in arborem
Lactantii Argumentum
Cyparissus Amyclei filius, ex insula Cæa oriundus, vehementer ab Apolline dilectus, Cervum auro gemmisque ornatum, Nymphis sacrum & sibi maximopere charum, per imprudentiam sagitta transfixit, cuius morte deinceps tantis doloribus est affectus, ut sibimet manus inferre violentas conaretur. Hunc autem Apollo ex imminenti periculo liberans, medijs hærentem cruciatibus, in arborem Cypressum transmutavit.
Enarratio
Sacratas quondam Carthæa tenentibus arva
nymphis, ingenti robore cervus erat.
Cornua fulgebant auro gemmisque decora,
argento fuerat cinctus ubique caput.
Pendebant pariter preciosa monilia collo,
intrabat posito sæpe pavore domos.
Et se mulcendum manibus præbere solebat,
sed tamen inprimis o Cyparisse tibi.
Longe præ reliquis Cææ pulcherrime gentis,
dulcia qui bruto pabula sæpe dabas.
Ducebas liquidi sitientem fontis ad undas,
oraque frenabas illius instar equi.
Aestus erat magnus media sub parte diei,
umbra cum cervuus corpora fessa locat.
Hunc puer imprudens figit Cyparissus atroci
vulnere, quo subita morte solutus obit.
Indoluit iuvenis, sibimet quoque funera quærit,
ac gemitu crebro tristia corda gravat.
Munere sed Phœbi largo fit mœsta cypressus,
funeris arbor scilicet apta rogis.
Allegoria
Exequijs olim fuit addita nigra cypressus,
namque semel nunquam cæsa vivere solet,
sic homo qui misero semel emigraverit orbe,
ad superos hausta luce redire nequit.
Et quam præteriens manet irrevocabilis hora,
tam cito non revolans gloria nostra cadit.
