sec. XIV d.C.
GIOVANNI BOCCACCIO, Genealogie deorum gentilium libri, LIX
Nam per Echo, que nil dicit nisi post dictum, famam ego intelligo, que unumquenque mortlaium diligit, tamquam rem, per quam consistit. Hanc multi fugiunt et parvi pendant, et in aquis, id est in mundanis deliciis, non aliter quam aqua labilibus se ipsos, id est suam gloriam, intuentur et adeo a suis voluptatibus, capiuntur, ut spreta fama post paululum tamquam non fuissent, moriuntur; et si forsan aliquid nominis superest, in florem vertitur, qui mane purpureus et splendens est, sero autem languidus cactus marcescit, et in nichilum solvitur. Sic et huius modi ad sepulcrum usque aliquid videntur habere fulgoris, sepulcro autem clauso evanescit, et in oblivionem perditur una cum nomine.
