1602 d.C.
ANDREA ALCIATI, Emblemata.
Apud Joan Richerii, Parigi, 1602
Emblema CXXXVIII, pp. 656-658
In Nothos
HERCULEOS spurij sempre celebratis honoris
Nam vestri princeps ordinis ille fuit.
Nec prius esse Deus potuti, quam fugeret infans
Lac, sibi quod fraudis nescia Iuno dabat.
…………………………… ut ipse Hercules, qui ne fieri quidam Deus potuisset, id est, immortalem famam non sibi iam comparasset, qua omnium voce praedicatur, nisi mammas Junonis insciae fuxisset, ut putarunt Thebani, tengerere verba eadem Alciati ex.4. Parergôn iurs, cap.3. apud Graecos scriptum legi Iovem, nato Hercule, quod spurius esset, nec in Deorum numerum posset amitti, dormienti coniugi suae Iunoni clam supposuisse, & exucto de Mammis a bea, lacte, infantem ceu natalibus restituì, divinatatis iura acquisisse. Cuius rei & higinus meminit, & Arati interpres, & qui Collectanea rei rusticae Costantino Caesari inscripsit.